2 نوامبر 2000 ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) از اولین ساکنان طولانی مدت خود استقبال کرد. این ماموریت اکسپدیشن 1 نام داشت
اعزام 1
اکسپدیشن 1 اولین اقامت طولانی مدت در ایستگاه فضایی بین المللی بود. سه مسافر از نوامبر 2000 تا مارس 2001 به مدت 136 روز در ایستگاه ماندند. این آغاز حضور مستمر انسانی در ایستگاه بود که تا کنون ادامه داشته است.
مسافران اکسپدیشن 1 شامل یک فضانورد آمریکایی، بیل شپرد و دو فضانورد روسی، یوری گیدزنکو من سرگئی کریکالف آنها بودند. فضانوردان روسی قبلاً در آنجا اقامت داشته اند ایستگاه فضایی میر آنها داشتند.
ناسا قبل از سفر، پنج شاتل یک هفته ای را برای کمک به ساخت و تامین مجدد ایستگاه فضایی پرتاب کرد. اما این بار مسافران چهار ماه و نیم در ایستگاه خواهند ماند و کشتی حامل شاتل نبود. سفینه فضایی سایوز روسی با حمل مسافران، اولین سایوز بود که به ایستگاه فضایی لنگر انداخت.
شرح ماموریت
در طول هفته های اول در ایستگاه، خدمه اعزامی تجهیزات جدید، از جمله اولین آرایه های خورشیدی را باز کردند و نصب کردند. وظایف اولیه ماموریت بیش از برنامه ریزی شده طول کشید. مثلا قرار بود بخاری غذا در 30 دقیقه روشن شود، اما روشن کردن آن برای فضانوردان یک روز و نیم طول کشید.
خدمه Expedition 1 در طول ماموریت خود، سیستم های مختلفی را در ایستگاه فعال کردند، تجهیزات تحویل شده را باز کردند و از خدمه سه شاتل فضایی میزبانی کردند. آتلانتیس، آندورا، کشف و دو دستگاه خودروی بدون سرنشین پیش رفتن آنها روس بودند.
با توجه به خطر افسردگی فضانوردان، ناسا در این ماموریت از تکنیک های مختلفی برای جلوگیری از آسیب روحی به مسافران استفاده کرد. به عنوان مثال، آنها به مسافران فرصت بیشتری برای تماس های ویدیویی با خانواده خود دادند. فضانوردان نیز تشویق به تماشای فیلم و گوش دادن به موسیقی مورد علاقه خود شدند.
شاتل فضایی دیسکاوری در 10 مارس 2001 با سه مسافر جدید پهلو گرفت اکسپدیشن 2 با چهار خدمه کوتاه مدت STS-102 به ایستگاه فضایی بین المللی برده شد.
چند ساعت پس از لنگر انداختن، دریچه باز شد و هر ده فضانورد خداحافظی کردند و رکورد جدیدی را برای بیشترین افراد در ایستگاه فضایی بین المللی ثبت کردند.
با خروج دیسکاوری، سفر چهار و نیم ماهه خدمه در ایستگاه فضایی بین المللی به پایان رسید. خدمه Expedition 1 با STS-102 به خانه بازگشتند و در ساعت 2:30 به وقت محلی در یک فرود شبانه فرود آمدند.
فعالیت های علمی
برخلاف مأموریت‌های بعدی، فضانوردان Expedition 1 به دلیل اولویت ساخت ایستگاه، آزمایش‌های علمی کمی داشتند. تست کریستال پلاسما یکی از این تست ها بود.
همانند ماموریت های قبلی، فضانوردان نیز تصاویر زیادی از زمین گرفتند. در مجموع بیش از 700 عکس تهیه شد.
یکی دیگر از فعالیت های تحقیقاتی اندازه گیری ضربان قلب و سطوح دی اکسید کربن کاربران ایستگاه برای تعیین تأثیر ورزش بر محیط و فضانوردان فراتر از مدار زمین بود.